Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

 



κυριακή των Βαίων «Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβον τα βάια των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ και έκραζον ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»
Και την επόμενη ημέρα, ένα μεγάλο πλήθος, εκείνο που είχε έρθει στη γιορτή, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς έρχεται στα Ιεροσόλυμα, πήραν τα κλαδιά από τις φοινικιές, και βγήκαν σε προϋπάντησή του και έκραζαν: Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου, ο βασιλιάς τού Ισραήλ.
Και ο Ιησούς, βρίσκοντας ένα γαϊδουράκι, κάθισε επάνω σ' αυτό, όπως είναι γραμμένο: «Μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών· δες, ο βασιλιάς σου έρχεται καθισμένος επάνω σε ένα πουλάρι γαϊδουριού». Αυτά, όμως, δεν τα κατάλαβαν αρχικά οι μαθητές του· αλλά, όταν ο Ιησούς δοξάστηκε, τότε θυμήθηκαν ότι αυτά ήσαν γραμμένα γι' αυτόν, και αυτά έκαναν σ' αυτόν.
Το πλήθος που ήταν μαζί του έδινε, λοιπόν, μαρτυρία, ότι είχε φωνάξει τον Λάζαρο από το μνήμα και τον ανέστησε από τους νεκρούς·γι' αυτό και το πλήθος αυτό τον προϋπάντησε, επειδή  είχε ακούσει ότι έκανε αυτό το θαύμα.
Οι Φαρισαίοι, λοιπόν, είπαν αναμεταξύ τους: Βλέπετε ότι δεν ωφελείτε σε τίποτε; Δέστε, ο κόσμος πήγε πίσω του.
Η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, ήταν μια πράξη προφητική, αλλά ταυτόχρονα και προκλητική. Ο Ιησούς προκάλεσε με την ταπεινή “επί πώλου όνου” , αλλά και θριαμβευτική είσοδό του στην Σιών το Ιουδαϊκό Ιερατικό κατεστημένο. Έτσι, η είσοδος στα Ιεροσόλυμα, είναι ταυτόχρονα και η είσοδος στα Άγια, φρικτά και σεπτά Πάθη Του.
Περιμένουμε και εμείς το Χριστό να περάσει...
Φοράμε καινούρια ρούχα, ανάβουμε κεριά, κάνουμε γιορτές, συγκινούμαστε, ενθουσιαζόμαστε. Αλλά  τον ακολουθούμε; Μήπως παραμένουμε στις εξωτερικές εκδηλώσεις; Μήπως μένουμε στην Κυριακή των Βαΐων και δεν τον ακολουθούμε στο μαρτύριο, στη θυσία, στο σταυρό;
Η πορεία του ανθρώπου στο μαρτύριο είναι ήσυχη, μυστική. Βιώνει τη χαρά της προσμονής και της συνάντησης με το Χριστό, μα δεν έχει σχέση η χαρά αυτή με τις εξωτερικές εκδηλώσεις που συνηθίζουμε. Είναι και αυτές απαραίτητες αλλά δεν είναι μόνο αυτές.
Αν πράγματι θέλουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό, πρέπει να έχουμε διάθεση να βρεθούμε κοντά Του τη στιγμή της δόξας Του, να Τον ακολουθήσουμε, να μην Τον χάσουμε ούτε στιγμή από τα μάτια μας. Γιατί τελικά η θέληση μας λείπει, για όλα τα άλλα φροντίζει Αυτός. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι ο σταυρός και η Ανάσταση είναι πραγματικότητα για όλους τους ανθρώπους1.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου