Βραχόβουνα περικλείουν στενὰ τὴν σκηνήν, καὶ ὁ Κύριος μὲ τοὺς Μαθητάς Του,
ἔχει τὴν παντοδύναμον δεξιὰν Αὐτοῦ ἐκτεταμένην καὶ εὐλογοῦσαν,
μὲ μίαν κίνησιν προστακτικήν, ὧν Κύριος καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.
Καὶ εὶς τὰ ἄχραντα πόδια Του κοίτονται γονατισμένες οἱ ἀδελφὲς
τοῦ Λαζάρου, Μάρθα καὶ Μαρία, θρηνοῦσαι καὶ ὁδυρόμεναι
καὶ κατασπαζόμεναι αὐτά μὲ θρῆνον καὶ κλαυθμὸν πολύν.
Εἰς δὲ τὸ ἀντικρυνὸν μέρος, ὁ Λάζαρος προβάλει μέσα ἀπὸ τάφον λαξευμένον
εἰς τὸν βράχον, σαβανομένος μὲ κειρίας (λωρίδας), ὅπως περιγράφεται
εἰς τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον, χλωμὸς καὶ μὲ ὄψιν τεταλαιπωρημένην,
σὲ ἀνδρικὴν ἡλικίαν, μὲ ἀρὺ μαῦρον γένειον.
Ἕνας νεαρὸς μετακινεῖ τὴν βαρειὰν ταφόπλακα καὶ ἄλλος λύνει
τὸν ἀναστημένον νεκρὸν ἀπὸ τὰς κειρίας, κατὰ τὸ τοῦ Κυρίου πρόσταγμα.
Ἀνάμεσα εἰς τὰ βραχοβούνια, φαίνονται τὰ τείχη τοῦ κάστρου τῆς Βηθανίας,
καὶ πλῆθος Ἐβραίων ὁποὺ ἐβγαίνουν ἀπὸ τὴν καστρόπορταν,
βλέποντες καὶ θαυμάζοντες, καὶ κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς φράζοντες μὲ τὸ ροῦχον
τὲς μύτες των διὰ τὴν δυσωδίαν τοῦ νεκροῦ, ὁποὺ ἦτο τετραήμερος.
Ὁ Χριστὸς στέκεται μὲ τὴν ἁπλὴν αὐθεντίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν τῆς θεϊκῆς ἐξουσίας.
Τὸ βλέμμα Του, ἀτάραχον καὶ ἀστραφτερόν, ἐβγαίνει μὲ δύναμιν.
Ἡ πανσθενουργὸς δεξιά Του ὁμοιάζει νὰ δίδη ζωὴν μὲν εἰς τὸν Λάζαρον,
θανάσιμον δὲ κτύπημα εἰς τὸν θάνατον,
κατὰ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς ὅπου λέγει·
"Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ Σοῦ Πάθους πιστούμενος,
ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός·
ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες,
Σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις,
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου."
Μὲ τὴν ἀριστερὰ κρατᾶ σφικτὰ τὸ εἰλητάριον μὲ τὸ Εὐαγγέλιόν Του.
Ὡστόσο, τὸ ὅλον σχῆμα τοῦ Κυρίου ἀποπνέει σεμνότητα καὶ ἡ ὄψις Του
εἶναι τεθλιμμένη, διότι, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον,
"ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν." (Ἰω. ια΄, 33)
Οἱ βράχοι εἶναι ὑψηλοὶ ὡσὰν ἀνατριχιασμένοι καὶ βαρεῖς ὡσὰν πένθιμοι,
ἀλλὰ συνάμα χαρμόσυνοι, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν.
Τὸ δὲ φαράγγι στενὸν καὶ ἀπότομον, διὰ νὰ μεταδίδη
εὶς τὸν θεώμενον τὴν Εἰκόνα τὸν φόβον ὅπου ἔνοιωσαν οἱ πέτρες
κρουσμένες ἀπὸ τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ὅπου ἐκράυγασε·
"Λάζαρε, δεῦρο ἔξω"
ἔχει τὴν παντοδύναμον δεξιὰν Αὐτοῦ ἐκτεταμένην καὶ εὐλογοῦσαν,
μὲ μίαν κίνησιν προστακτικήν, ὧν Κύριος καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου.
Καὶ εὶς τὰ ἄχραντα πόδια Του κοίτονται γονατισμένες οἱ ἀδελφὲς
τοῦ Λαζάρου, Μάρθα καὶ Μαρία, θρηνοῦσαι καὶ ὁδυρόμεναι
καὶ κατασπαζόμεναι αὐτά μὲ θρῆνον καὶ κλαυθμὸν πολύν.
Εἰς δὲ τὸ ἀντικρυνὸν μέρος, ὁ Λάζαρος προβάλει μέσα ἀπὸ τάφον λαξευμένον
εἰς τὸν βράχον, σαβανομένος μὲ κειρίας (λωρίδας), ὅπως περιγράφεται
εἰς τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον, χλωμὸς καὶ μὲ ὄψιν τεταλαιπωρημένην,
σὲ ἀνδρικὴν ἡλικίαν, μὲ ἀρὺ μαῦρον γένειον.
Ἕνας νεαρὸς μετακινεῖ τὴν βαρειὰν ταφόπλακα καὶ ἄλλος λύνει
τὸν ἀναστημένον νεκρὸν ἀπὸ τὰς κειρίας, κατὰ τὸ τοῦ Κυρίου πρόσταγμα.
Ἀνάμεσα εἰς τὰ βραχοβούνια, φαίνονται τὰ τείχη τοῦ κάστρου τῆς Βηθανίας,
καὶ πλῆθος Ἐβραίων ὁποὺ ἐβγαίνουν ἀπὸ τὴν καστρόπορταν,
βλέποντες καὶ θαυμάζοντες, καὶ κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς φράζοντες μὲ τὸ ροῦχον
τὲς μύτες των διὰ τὴν δυσωδίαν τοῦ νεκροῦ, ὁποὺ ἦτο τετραήμερος.
Ὁ Χριστὸς στέκεται μὲ τὴν ἁπλὴν αὐθεντίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν τῆς θεϊκῆς ἐξουσίας.
Τὸ βλέμμα Του, ἀτάραχον καὶ ἀστραφτερόν, ἐβγαίνει μὲ δύναμιν.
Ἡ πανσθενουργὸς δεξιά Του ὁμοιάζει νὰ δίδη ζωὴν μὲν εἰς τὸν Λάζαρον,
θανάσιμον δὲ κτύπημα εἰς τὸν θάνατον,
κατὰ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς ὅπου λέγει·
"Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ Σοῦ Πάθους πιστούμενος,
ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός·
ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες,
Σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις,
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου."
Μὲ τὴν ἀριστερὰ κρατᾶ σφικτὰ τὸ εἰλητάριον μὲ τὸ Εὐαγγέλιόν Του.
Ὡστόσο, τὸ ὅλον σχῆμα τοῦ Κυρίου ἀποπνέει σεμνότητα καὶ ἡ ὄψις Του
εἶναι τεθλιμμένη, διότι, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον,
"ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτόν." (Ἰω. ια΄, 33)
Οἱ βράχοι εἶναι ὑψηλοὶ ὡσὰν ἀνατριχιασμένοι καὶ βαρεῖς ὡσὰν πένθιμοι,
ἀλλὰ συνάμα χαρμόσυνοι, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν.
Τὸ δὲ φαράγγι στενὸν καὶ ἀπότομον, διὰ νὰ μεταδίδη
εὶς τὸν θεώμενον τὴν Εἰκόνα τὸν φόβον ὅπου ἔνοιωσαν οἱ πέτρες
κρουσμένες ἀπὸ τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου, ὅπου ἐκράυγασε·
"Λάζαρε, δεῦρο ἔξω"
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου