το στάδιο των αρετών
«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται· οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τὴν Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται· καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην· ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως».
Η υμνολογία της εκκλησίας, πάντα μας δίνει κείμενα που εντυπωσιάζουν για τις περιγραφές και παρομοιώσεις που διαθέτουν. Το παραπάνω στιχηρό ιδιόμελο του Πλαγίου Α’ ήχου, ψάλλεται στον όρθρο της Κυριακής της Τυρινής και έχει σχέση με το νόημα εκείνης της ημέρας (την εξορία δηλαδή των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο), ενώ ταυτόχρονα μας προετοιμάζει για την επικείμενη νηστεία συμβουλεύοντάς μας τι είναι εκείνο που μας ωφελεί.
Οι εικόνες που χρησιμοποιεί ο ποιητής του ύμνου, προέρχονται από τους αγώνες της αρχαιότητας. Ανοίγεται μπροστά μας το στάδιο των αρετών, στο οποίο όσοι θέλουμε να αθληθούμε θα πρέπει ως βασική προϋπόθεση να νηστεύσουμε, να παρασκευαστούμε για τον καλό αγώνα της Νηστείας, στον οποίο όποιος αγωνιστεί νόμιμα, δηλαδή σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, θα λάβει τον δίκαιο και άφθαρτο στέφανο.
Στη συνέχεια η εκφραστικότητα κορυφώνεται. Καλούμαστε να φορέσουμε την πανοπλία του Σταυρού (δηλαδή τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος) και να αντιπαλέψουμε τον εχθρό (δηλαδή τον Διάβολο). Η Πίστη μας να είναι το άρρηκτο τείχος, ο θώρακάς μας η Προσευχή, η περικεφαλαία μας η ελεημοσύνη και αντί μάχαιρας το όπλο μας θα είναι η Νηστεία, η οποία αποκόπτει όποια κακία ελλοχεύει στην καρδιά μας. Αν τηρήσουμε αυτές τις προϋποθέσεις, θα λάβουμε το αληθινό στεφάνι από τον αγωνοθέτη Χριστό. Καλούμαστε λοιπόν να συνοδεύσουμε την αποχή από τις τροφές με την πίστη και την προσευχή που μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό, αλλά και με την ελεημοσύνη, που θα μας φέρει πιο κοντά στους συνανθρώπους μας, μέσω των οποίων θα μπορέσουμε να βρούμε τον Θεό, διότι αν δεν αποβάλλουμε κάθε κακία που φωλιάζει στην καρδιά μας και δεν ανοιχτούμε προς τον συνάνθρωπό μας, τότε όλη η νηστεία, όσο μεγάλη κι αν είναι, θα αποδειχθεί ανωφελής.
Κείμενο: Ανδρέας Πετράκης
Φωτογραφία: Mikhail Maslennikov – At the world’s end
Η υμνολογία της εκκλησίας, πάντα μας δίνει κείμενα που εντυπωσιάζουν για τις περιγραφές και παρομοιώσεις που διαθέτουν. Το παραπάνω στιχηρό ιδιόμελο του Πλαγίου Α’ ήχου, ψάλλεται στον όρθρο της Κυριακής της Τυρινής και έχει σχέση με το νόημα εκείνης της ημέρας (την εξορία δηλαδή των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο), ενώ ταυτόχρονα μας προετοιμάζει για την επικείμενη νηστεία συμβουλεύοντάς μας τι είναι εκείνο που μας ωφελεί.
Οι εικόνες που χρησιμοποιεί ο ποιητής του ύμνου, προέρχονται από τους αγώνες της αρχαιότητας. Ανοίγεται μπροστά μας το στάδιο των αρετών, στο οποίο όσοι θέλουμε να αθληθούμε θα πρέπει ως βασική προϋπόθεση να νηστεύσουμε, να παρασκευαστούμε για τον καλό αγώνα της Νηστείας, στον οποίο όποιος αγωνιστεί νόμιμα, δηλαδή σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου, θα λάβει τον δίκαιο και άφθαρτο στέφανο.
Στη συνέχεια η εκφραστικότητα κορυφώνεται. Καλούμαστε να φορέσουμε την πανοπλία του Σταυρού (δηλαδή τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος) και να αντιπαλέψουμε τον εχθρό (δηλαδή τον Διάβολο). Η Πίστη μας να είναι το άρρηκτο τείχος, ο θώρακάς μας η Προσευχή, η περικεφαλαία μας η ελεημοσύνη και αντί μάχαιρας το όπλο μας θα είναι η Νηστεία, η οποία αποκόπτει όποια κακία ελλοχεύει στην καρδιά μας. Αν τηρήσουμε αυτές τις προϋποθέσεις, θα λάβουμε το αληθινό στεφάνι από τον αγωνοθέτη Χριστό. Καλούμαστε λοιπόν να συνοδεύσουμε την αποχή από τις τροφές με την πίστη και την προσευχή που μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό, αλλά και με την ελεημοσύνη, που θα μας φέρει πιο κοντά στους συνανθρώπους μας, μέσω των οποίων θα μπορέσουμε να βρούμε τον Θεό, διότι αν δεν αποβάλλουμε κάθε κακία που φωλιάζει στην καρδιά μας και δεν ανοιχτούμε προς τον συνάνθρωπό μας, τότε όλη η νηστεία, όσο μεγάλη κι αν είναι, θα αποδειχθεί ανωφελής.
Κείμενο: Ανδρέας Πετράκης
Φωτογραφία: Mikhail Maslennikov – At the world’s end
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου